Obe Vermulen

Deze jonge componist hanteert de orkestrale kleuren en texturen met de nodige kunde en een opmerkelijke natuurlijke flair, en is daarbij niet bang van een ‘groot’ geluid, mede dankzij het intelligente gebruik van percussie

Obe Vermeulen krijgt staande ovatie na presentatie eindwerk: even ongewoon als gedurfd en indrukwekkend Obe Vermeuien, één van de zonen van Peter Vermeulen en Veerle Van Conkelberge, kreeg zaterdagavond in de concertzaal Miry in Gent een staande ovatie na de uitvoering met groot orkest van Enigma, zijn eindwerk voor zijn studies aan het Conservatorium School of Arts Gent. De Lochristinaar componeerde en dirigeerde zijn klassiek muziekstuk en combineerde dat met een verteller en filmmateriaal. Even gedurfd als ongewoon en indrukwekkend. Obe is nog geen 21. Volgend jaar trekt Obe naar Londen voor een masteropleiding aan het Royal College of Music. “Ik wil met mijn muziek een verhaal vertellen”, zo legde Obe aan het publiek in de zo goed als volgelopen concertzaal Miry in Gent uit “een verhaal waarin ik het publiek van punt A meeneem naar punt B.” Om dat doel te bereiken gebruikte Obe een ongewone formule: hij dirigeerde niet enkel het bijna vijftigkoppige klassieke orkest, voornamelijk studenten van het conservatorium, maar zette aan de zijkant van het podium ook een verteller, die, begeleid met aangepaste muziek, het verhaal vertelt van Alan Turing. Alan Turing (1912-1954) was een Britse wiskundige die aan de grondslag ligt van de informatica en die tijdens de Tweede Wereldoorlog technieken bedacht om de befaamde Enigmacode van de Duitsers te kraken. Van de combinatie van geprojecteerde beelden, de muziek en een verteller zou men kunnen verwachten dat het publiek het misschien moeilijk zou kunnen hebben om de de aandacht erbij te houden, omdat die aandacht moet verdeeld worden over drie onderdelen. Maar Obe Vermeulen slaagt er in om precies het omgekeerde te bereiken: de aandacht blijft op scherp staan, en het publiek wordt daarbij nog geholpen omdat de essentie van de tekst van de verteller ook nog eens op het scherm verschijnt. Daardoor gaat het publiek niet enkel naar huis met de impressie dat het een mooi muziekstuk hoorde, maar neemt het ook een verhaal mee. De teksten van het verhaal dat door verteller Wim van den Driessche gebracht wordt, werden overigens ook geschreven door een Lochristinaar: Dirk Crommelinck. Dat een student voor zijn afstudeerwerk de inspanning levert om zijn zelf gecomponeerde muziek live te dirigeren en te laten uitvoeren door een groot orkest is al een waagstuk op zich. Obe Vermeulen nam er ook nog eens het risico bij om er een verteller en bewegende beelden aan toe te voegen. En bleef daar ogenschijnlijk beheerst bij. Dat verdient enkel maar groot respect. De zaal bedankte hem met bravokreten en een staande ovatie. Dat kan de jury niet ontgaan zijn. Van die jongen gaan we nog horen.